Het is donker, de wereld is stil. Alleen mijn lieve kleine Sem en ik zijn wakker. Net zoals toen hij nog maar kort geleden in mijn buik zat en me ’s nachts vaak wakker trappelde. Nu ligt hij in mijn armen aan de borst. Ik hoop dat hij daarna weer lekker in slaap valt. Zodat ik ook weer verder kan slapen. Deze tedere momentjes samen vind ik ontzettend fijn! Maar slaap is ook zo belangrijk. En behoorlijk schaars aan het worden… Ik ben inmiddels zo moe. Hoe ga ik het trekken met een baby die iedere nacht wakker wordt? En wat kun je doen om te zorgen dat je kleintje doorslaapt?
Een jaar verder: slaapt de baby door?
De eerste zes maanden van de gebroken nachten weet ik het aan de nachtvoeding. Dat hoort nou eenmaal bij een baby, dus dat deed ik dan gewoon. Op de eerste kik (of eigenlijk al net daarvoor, zo’n typisch moeder-zesde-zintuig) knipte ik een nachtlampje aan, pakte ik Sem uit zijn wiegje op en legde hem aan. Ondertussen dutte ik wat in tot de voeding klaar was.
De gebroken nachten begonnen me op een gegeven moment op te breken. Iedere avond deed ik mijn best voor een goede nachtrust en ging ik vroeg naar bed. Maar het was alsof kleine, slimme Sem het wist, want dan werd hij vaak al vroeger in de nacht wakker. En zo had ik dus weer maar een paar uur achter elkaar kunnen slapen. Ik was inmiddels ook weer aan het werk gegaan en merkte daardoor nog meer hoe vermoeid ik was. Remco en ik besloten dat hij de nachtvoeding overnam, zodat ik na het eerste half jaar eindelijk weer eens langer dan vier uur achter elkaar kon slapen. En zo ging het dan weer een tijdje verder.
“Het wordt beter als ze een jaar worden”, hoorde ik om me heen. We hebben Sem zijn verjaardag in november uitbundig gevierd. Zou hij eindelijk doorslapen en zou dit het einde zijn van de gebroken nachten? Nee, helaas.
Al die tijd sliep Sem bij ons op de kamer. Ik ben een grote voorstander van co-sleeping. Niet op de laatste plaats, omdat ik het heel gezellig vind met mijn kleintje in de co-sleeper naast me. Maar wie weet was Sem zo’n baby die beter zou slapen in zijn eigen kamer, zodat hij niet van ons wakker zou worden. Na een jaar gebroken nachten vond ik het jammer, maar ook serieus het overwegen waard. Dus we legden Sem te slapen in zijn ledikant op zijn mooie babykamer. En hielp het? Helaas. Eigenlijk werden de nachten alleen maar zwaarder. Want nu moest Remco of ik uit ons warme bed komen (het was winter), om Sem op zijn kamer uit zijn bed te halen en te troosten, flesje te geven of whatever.
Flesje, check! Luier, check!
Inmiddels hadden we ontdekt dat lieve kleine Sem niet persé honger had. En ook een volle luier was zelden de aanleiding voor zijn nachtelijke escapades. Maar wat is het dan wel? We hebben geprobeerd de kamer pikkedonker te maken of juist een lichtje aan te laten. Het mocht niet baten voor onze kleine nachtbraker. Het was niet zo dat Sem erg huilde. Eigenlijk helemaal niet. Hij werd gewoon wakker en liet dan van zich horen.
Mijn gevoel zei dat Sem ons gewoon heel graag dicht bij zich heeft. En als hij ’s nachts wakker wordt, mist hij ons. Dus besloten we om Sem in zijn eigen bed te laten slapen, totdat wij zelf naar bed gingen. Dan pakten we hem op en namen we hem bij ons in bed. En dat werkte! Hij lag prinsheerlijk tussen ons in. Een enkele keer deed Remco of ik een speentje teruggeven als we hem hoorden zoeken, maar meestal sliep hij vanzelf de hele nacht door. En wij dus eindelijk ook!
Sem komt dan heerlijk knus tegen ons aanliggen. Dat versterkt mijn vermoeden dat hij gewoon echt graag bij ons is. “Ze zijn maar even klein” hoor ik vaak. En dat is ook zo. Dus hoe pittig ik de nachten ook vind, terwijl ik dit zo schrijf en met jullie deel, voel ik ook de tederheid in die momenten. En er zal vast een risico in zitten dat Sem zo “verwend” raakt met tussen ons in liggen. Dat zal dan maar, wij slapen in ieder geval een stuk langer.
Maar de vermoeidheid is er ook nog steeds. Want meer dan een jaar niet doorslapen is niet zomaar even bij te trekken. Laatst waren de kinderen voor het eerst uit logeren. Ik was helemaal gelukkig dat ik tot maar liefst 8 uur had “uitgeslapen” om vervolgens te ontdekken dat de klok verzet was en ik nog op mijn standaard tijd wakker was geworden.
Bovendien, het gaat op deze manier een stuk beter, maar het is geen gouden formule voor succes. Je ligt toch met een persoontje meer in bed, dus minder ruimte. Soms wordt Sem nog steeds een keer wakker, soms wordt Mats wakker, soms is er eentje ziekjes, of soms bij dikke pech beiden. Het worden niet voor niets de tropenjaren genoemd. Regelmatig eindigt de nacht met ons vieren in één bed. Heel gezellig, maar niet ideaal voor een goede nacht. En ondertussen zoek ik toch nog door naar wat er aan de hand kan zijn en wat Semmetje nodig heeft voor een goede nacht.
Tips voor een goede nachtrust voor je baby
Voor alle mama’s met jonge baby’s die dit lezen en angstig worden of hun kleintje ook zo lang voor gebroken nachten zal zorgen: maak je niet druk. De meeste kinderen gaan in het eerste jaar doorslapen, heb ik inmiddels begrepen. En er zijn veel factoren die kunnen helpen bij een goede nachtrust voor je kleintje. Het kan even zoeken zijn wat voor jullie werkt. Struggle je ermee? Denk naast alles dat ik geprobeerd heb ook eens aan de volgende tips voor een goede nachtrust voor je baby.
Een goed ritme met de slaapjes overdag
Op een gegeven moment werkte de 2-3-4 regel best wel goed voor ons. Dat wil zeggen vanaf de ochtend 2 uur wakker, na het eerste slaapje 3 uur wakker en na het tweede slaapje 4 uur wakker tot het bedtijd is. Toen bleek duidelijk dat de slaap ’s nachts in verband staat met de slaapjes overdag.
Niet alles gaat volgens het boekje
Er zijn schema’s te vinden, maar lang niet alle baby’s passen in een schema. De kunst is om te kijken wat jouw baby nodig heeft en de algemene informatie dan een beetje los te laten.
Er zijn hulplijnen
Het consultatieburo kan met je meedenken over hoe je de slaap van je baby kunt verbeteren. Zij kijken ook meer integraal naar de ontwikkeling en elementen die met slaap in verband staan. Er bestaan ook slaapcoaches voor baby’s. Via socal media delen ze vaak al veel tips. Er zijn overigens ook hulpmiddelen. Zo zou een white noise apparaat kunnen helpen. Dat heb ik zelf nooit geprobeerd.
Praat erover
Net zoals dat ik mijn ervaring met je deel, kan het erg opluchten het er met anderen over te hebben. Je mag als mama best eens klagen dat je moe bent. Ik weet dat je ondanks geklaag toch zielsveel van je kleintje houdt. En wie weet heeft iemand een tip voor je waar je iets aan hebt.
Blijf positief
En dan het allermoeilijkste: blijf positief. In het holst van de donkere nacht, wanneer iedereen slaapt behalve jullie… Ook deze nacht gaat weer voorbij en ooit wordt het echt beter! Makkelijker gezegd dan gedacht, maar het is wel echt zo… denk ik 😉
