Groeien gaat met vallen en opstaan en heeft tijd en geduld nodig

Groei heeft tijd nodig. Dat weet ik heel goed. En ik vertel het anderen wanneer we het over groeien hebben. Of het nou over persoonlijke groei als mens gaat of over de groei van je eigen bedrijf. Naast een goede mindset en hard werken heb je er dus ook geduld voor nodig. Geduld is toevallig niet mijn sterkste eigenschap. Meestal lukt het me wel om toch geduld op te brengen, zeker wanneer ik de groei zie die ik wil. Maar soms wil ik iets zo graag, dat ik me door mijn ongeduld op een verkeerd pad laat brengen. Vandaag was zo’n dag.

Groei heeft tijd nodig

Ik heb bepaalde doelstellingen voor mezelf gesteld. Daarmee geef ik mijn groei richting en dat vind ik fijn. Bovendien krijg ik energie van het vieren van successen. Dus iedere doelstelling die ik kan afvinken als behaald is een traktatie waard. Daarmee houd ik het leuk om met mijn groei bezig te zijn, ook al is de weg naar mijn uiteindelijke doel nog niet helemaal helder en vooral erg lang (vind ik).

Als je dan een zijweg aangeboden krijgt die je sneller bij de realisatie van een doelstelling brengt, hoe moeilijk is het dan om die te weigeren? Ik ging het gesprek over die mogelijkheid aan. Maar eigenlijk voelde ik vanaf het eerste contact al dat het misschien te mooi was. Te makkelijk. Iedereen houdt van een makkelijke weg. Maar de moeilijke weg geeft niet voor niets de betere uitzichten. En ik hou van mooie uitzichten na een uitdagende wandeling. Die geven zoveel meer voldoening dan het makkelijke pad.

Toch kon ik de verleiding niet weerstaan. Ik wilde de zijweg een beetje proberen. Niet meteen all the way. En ik denk dat ik dat toch aan mijn intuïtie te danken heb. Maar ik nam de weg wel.

Groeien gaat met vallen en opstaan

BAM! Daar lag ik dan. Onderuit gegaan op de zijweg die makkelijker had moeten zijn, maar compleet anders uitpakte. Mijn hoofd gestoten aan een flinke steen. Te makkelijk is niet goed. Dat is to good to be true. En als ik iets ben, is het echt en oprecht. Waar ik een hekel aan heb is fake en nep. Dus ik viel kei hard onderuit op deze vervalste weg. Ik kreeg er enorme buikpijn van. Tranen van spijt biggelden over mijn wangen. Wat had ik gedaan?! Ik wilde zo graag groeien! Maar niet zo… En nu raakte ik alleen maar verder van mijn doel verwijderd.

Ik voelde me dom. En misleid. Maar ik had beter moeten weten. Ik had op mijn gevoel en intuïtie moeten vertrouwen. En bovenal op mezelf moeten vertrouwen. Ik kom er wel. Die doelstellingen komen wel goed. Groei heeft alleen wel tijd nodig. En geduld.

Persoonlijke groei door geduld

Eigenlijk moet ik degene die me misleidde dankbaar zijn. Want door deze misstap heb ik de groei richting mijn doelstelling niet behaald, maar wel een persoonlijke groei doorgemaakt. Deze misstap vergeet ik niet snel meer! Ik stoot me niet nog een keer aan deze steen. Bovendien leidde het tot een contact wat dan wel weer heel fijn en ondersteunend is geweest. Een supportende omgeving is zo fijn!

Ik ben overeind gekrabbeld, ik heb mijn tranen gedroogd, ik ben teruggerend naar mijn eigen pad en weer op weg. De weg die nog niet helemaal helder is. Een weg met beren erop die ik nog weg moet zien te krijgen. Een weg met grote en kleine hobbels om te nemen. Maar wel MIJN weg. Die gaat me brengen waar ik komen wil. Daar vertrouw ik weer op. Als ik maar een beetje meer geduld heb.

De moraal van het verhaal: Groei is geen steile stijgende lijn vol successen. Het is vallen en weer opstaan. Het is je hoofd stoten, soms niet eens weten waaraan. Jezelf hervatten en weer doorgaan met wat je wilt. En vertrouwen hebben en houden in jezelf. Dat is soms het allermoeilijkste, maar ook het allerbelangrijkste!