Zwanger zijn is voor veel mama’s al een hele uitdaging. Er gebeurt ook zoveel in je lichaam. De hormonen razen door je lichaam en er groeit een heel nieuw mensje! Hoe staat het er dan voor als je tijdens je zwangerschap ook al een dreumes of peuter thuis hebt rondrennen? Ja, dat kan extra pittig zijn. Vooropgesteld is iedere zwangerschap anders. De één vliegt er zonder zwangerschapskwaaltjes doorheen, de ander niet. Behoor je tot die tweede groep zwangeren en heb je al een peuter of dreumes? Dan kunnen deze tips je een beetje helpen.
Zwanger en een dreumes thuis, best pittig!
Ik behoor ook tot de tweede groep mama’s. Mijn zwangerschappen waren zonder medische complicaties, maar ik had wel last van alle zwangerschapskwaaltjes die je maar kunt bedenken. En dat zijn er nogal wat! Bekkenpijn, moe, moe, moe, dikke enkels, misselijk, had ik vermoeidheid al genoemd? Ondanks de kwaaltjes heb ik zoveel mogelijk genoten hoor! Maar daar gaat het nu even niet om. Het gaat om de combinatie van zo’n zwangerschap met ook nog eens een dreumes of peuter thuis. Vond ik de zwangerschap van mijn eerste zoontje topsport, dan was die daarna op olympisch niveau dankzij die schattige kleine die al rond rende. Herkenbaar?
Wat maakt een zwangerschap met een dreumes in huis zwaar?
Wat was er dan zo zwaar aan de zwangerschap met de dreumes in huis? De zwangerschap op zich was al best pittig. Zowel op fysiek vlak door de zwangerschapskwaaltjes als op mentaal vlak door wat onverwerkte zaken destijds. Maar deze zwangerschap vond ik vooral het verdelen van mijn energie en aandacht lastig. Waar je bij een eerste zwangerschap lekker op de bank kunt liggen wanneer je zin hebt, kun je dat met een dreumes in huis echt vergeten. Dat wilde ik ook niet. Op de dagen dat ik niet werkte en thuis was voor hem wilde ik graag met hem spelen en leuke dingen met hem doen. Maar mijn lichaam vroeg eigenlijk wel om steeds meer rust te nemen. Gaf ik daar aan toe, dan voelde ik me schuldig naar mijn oudste. Terwijl ik het juist ook weer heel fijn vond om met mijn handen op mijn buik de baby te voelen en daar rustig contact mee te maken. Dat vond de dreumes soms ook wel leuk, voor tien seconden, daarna wilde hij weer gewoon spelen. En daardoor speelde mijn schuldgevoel ook wel eens op naar de baby in mijn buik. Want was ik daar wel genoeg bewust mee bezig?
Bovendien snapte de dreumes ook vaak niet dat iets niet kon. Hij was nog te jong om te begrijpen dat er een baby in mijn buik groeide en dat dat vermoeiend is. Hij zag mij en wilde gewoon lekker spelen zoals altijd. Dat er een groeiende buik in de weg zat als we op de grond lego aan het stapelen waren, dat zag hij gewoon niet en dat is ook logisch.
Teleurstelling van de peuter
Het meest vervelende vond ik toen ik in het derde trimester mijn dreumes eigenlijk niet meer goed kon tillen vanwege de bekkenpijn. Maar hij wilde dat wel graag. Het deed me denken aan het gedrag van katten. Die zoeken altijd mensen op die er niets van moeten hebben. Nou, mijn dreumes is net zo dol op zijn vader als op mij, maar uitgerekend wanneer ik hem niet meer goed kon tillen, wilde hij vooral mama. En dan liet hij – inmiddels als peuter – zijn teleurstelling duidelijk merken. Hallo schuldgevoel! Ik wist al vroeg in de zwangerschap dat ik een keizersnede zou krijgen. En dat ik dan mijn oudste zes weken niet zou kunnen of mogen tillen, maakte me tijdens de zwangerschap al wel eens verdrietig. Zou hij dat dan begrijpen? Of zou de teleurstelling op zijn gezicht tekenen?
De zwangerschap met een dreumes thuis vond daarom zwaar op fysiek vlak, omdat bepaalde dingen niet goed meer lukten. Maar het meest pittig vond ik de combinatie van zwangerschap en een dreumes op mentaal vlak. Of ik het wel goed deed naar mijn oudste en naar de baby in mijn buik. En dat terwijl ik ook tijd en aandacht voor mezelf nodig had. (Dat dat dilemma blijft zodra nummer twee uit de buik is, is genoeg stof voor een andere blog.)
Handige tips voor meer rust tijdens je zwangerschap met een dreumes thuis
Zijn al die dingen die de combinatie van een zwangerschap met een dreumes en peuter in huis zwaar maken op te lossen? Nee, dat niet. Maar laten we ook weer even relativeren. Hierboven beschreef ik wat ik pittig vond aan die zwangerschap. “Zwaar” heeft een flinke lading, maar het is heel persoonlijk als ervaring. In dit artikel licht ik de momenten die ik zwaar vond er uit, dat wil niet zeggen dat ik alles zwaar vond hoor. Ik zou het voor geen goud willen missen en achteraf ook niet anders hebben gedaan. Toch wil ik wel eerlijk zijn over de beleving van de zwangerschap met een dreumes. En er zijn ook heel veel dingen die ik juist weer veel leuker vond van die zwangerschap. Doordat ik het al eens had meegemaakt, herkende ik veel en daardoor voelde ik me veel zekerder. Ook al die keren dat mijn oudste mijn zwangere buik wilde kussen en knuffelen waren zo lief!
Het voelt misschien zwaar op het moment zelf, en dat begrijp ik dus als geen ander. Maar het gaat je echt wel lukken, hoe dan ook. De volgende handige tips kunnen je een beetje helpen de combinatie van je zwangerschap met je rondrennende peuter te verlichten.
#1 Pak je rust wanneer kan
Pak je rust waar je kunt. Vaak zeggen mensen tegen zwangere vrouwen “geniet ervan”. Ik zou dat bijna willen veranderen in “rust alvast”. Want je weet ook uit eerdere ervaring dat je na de bevalling nog meer vermoeidheid zult hebben. Dus pak zoveel mogelijk rust en slaap tijdens je zwangerschap. Mijn oudste deed (en doet, yes!) nog een middagdutje. Dat dutje was voor mij heilig. Ook al voelde ik me best prima, ik verplichte mezelf regelmatig om tijdens zijn middagdutje ook even te gaan liggen. Al was het maar op de bank met een boek of Netflix serie. Of scrollen op je telefoon naar leuke kraamkadootjes, handige babyspullen en de leukste babykamers voor inspiratie. Dat waren de momenten dat ik kon rusten. En dat ik in alle rust contact met de baby in mijn buik kon maken. Dus als je van plan bent het middagdutje af te bouwen, misschien toch nog even niet…
Daarnaast ging ik ’s avonds meestal vroeg naar bed. Enerzijds kon ik niet anders. Regelmatig was ik op de bank al voor 20.30 uur in slaap gevallen. Maar ook op de dagen dat ik me best uitgerust voelde, probeerde ik toch op tijd naar bed te gaan en zo een goed ritme te houden en voldoende te slapen. Want ik wist nog uit de vorige zwangerschap dat slapen in het derde trimester lastiger zou zijn. En vooruit slapen schijnt beter te zijn dan later (wanneer??) de gemiste slaap in te halen. Vroeg naar bed gaan had wel een minpunt. De avond spendeerde ik meestal met Remco en regelmatig met vrienden. Dit ging vaak niet meer. Weer iets waar ik dan wel eens schuldgevoel bij had of teleurstelling voelde. Klein voordeel voor mij was dat de zwangerschap precies in de periode viel van beperkende maatregelen in Nederland.
#2 Een volgende stap in de zelfstandigheid van je dreumes
Dankzij de TV serie De Luizenmoeder weten we allemaal wel wat de term curlingouders betekent. Voor wie het niet weet, het zijn ouders die net als bij de sport curling alle obstakels voor de kinderen wegnemen. Deze vorm van overbeschermd ouderschap maakt kinderen lang afhankelijk van de ouders en draagt dus weinig bij aan de groei tot zelfstandig zijn. Nu hebben we vast allemaal wel een paar trekjes van deze vorm van ouderschap. Ik herken het als mijn oudste een speeltoestel op wil klimmen en ik denk dat het te hoog is. Dan moet ik me inhouden om hem er meteen al bij te helpen.
Tijdens je zwangerschap is het een mooie periode om eens te kijken naar de mate van zelfstandigheid. Dingen moeten natuurlijk altijd verantwoord en veilig blijven. Maar door een beetje creatief te kijken, zijn er misschien wel extra stappen in de zelfstandigheid van je oudste mogelijk die je eerder nog niet had gezien. En die je tijdens je zwangerschap goed van pas gaan komen. Denk bijvoorbeeld aan alle handelingen waarbij je je kind moet tillen, zoals de trap op en af, op de commode om te verschonen en in en uit de autostoel klimmen. Ook alles waarbij je op de grond ligt of flink moet bukken wordt vaak steeds minder prettig. Bijvoorbeeld speelgoed onder de bank uithalen (niet essentieel, maar oh zo handig als je kleine dat voortaan doet) en de wasmachine vullen of leeg halen. Mijn ervaring is dat hij het ook nog eens heel leuk vond om kleine helper te zijn.
#3 Vraag om ondersteuning
Dat je zwanger bent, dat ziet iedereen aan je buik. Maar wat je nodig hebt, dat is niet zomaar zichtbaar. Daarom is het goed om dit aan te geven. En dat begint bij je partner. Ook hij of zij kan niet zien wat je behoefte is. Wat verder in de zwangerschap hebben wij bijvoorbeeld concrete afspraken gemaakt over huishoudelijke taken die we daarvoor meer 50/50 verdeeld hadden. Tijdelijk nam Remco taken over die voor mij lastiger werden en tilde hij onze oudste vaker.
De vraag voor ondersteuning geldt ook voor op je werk. Hoewel zij natuurlijk niets met je dreumes of peuter tijdens je zwangerschap te maken hebben, kunnen ze wel merken dat je zwangerschap je zwaar(der) valt. Als je fysiek werk doet en bijvoorbeeld veel staat, loopt of bukt, dan is het verstandig op tijd te bespreken als je merkt dat iets minder goed gaat. Zodat je samen met je werkgever of collega’s kunt kijken naar wat er eventueel aangepast kan worden, zodat je er geen last van krijgt en het beter vol kunt houden.
Deze hulpvragen gaan vooral om de fysieke kanten. Natuurlijk geldt het vragen om hulp bij je zwangerschap ook om de mentale kant. Ik deelde hierboven met je dat ik in bepaalde situaties schuldgevoelens kreeg. Door de invloed van hormonen ervaarde ik die emoties ook meer intens. Allemaal heel begrijpelijk. Ik vond het fijn met Remco erover te kunnen praten om het te relativeren. En met vriendinnen, die het ook herkenden. Zo ontdekte ik dat de schuldgevoelens vooral kwamen door idealen die ik in mijn hoofd had en niet door anderen verlangd werden.
Zwangerschap met een dreumes of peuter thuis
Wanneer je je zwangerschap zwaar vindt met een dreumes of peuter in huis, zijn er veel fysieke kanten waar je praktisch een oplossing voor kunt vinden. Maar die mentale kant… Die emoties, ook nog eens versterkt door de hormonen. En dan nog die interne criticus die voor allerlei extra schuldgevoelens zorgt, want je moet zoveel van jezelf (zonder dat anderen dat dus ook echt van je verlangen). Je moet goed voor je peuter of dreumes zorgen, je moet leuk zijn voor je partner, je best doen op je werk, gezellig zijn met vrienden, je moet goed voor de baby in je buik zorgen, je moet allerlei dingen in huis doen, je moet boodschappen doen, je moet dat ene kozijn nog schilderen en waar blijf je zelf dan?
Er is helaas geen eenvoudige knop om al dat moeten uit te schakelen. Wat mij wel helpt is regelmatig zelf even een stap terug te doen en te kijken naar je lijstje van moeten op een dag. En dan voor jezelf te bepalen wat er echt toe doet en daar op te focussen. De andere dingen proberen op een andere manier te regelen, zoals je boodschappen online. En dat dingen tijdelijk even niet gaan zoals ze normaal gaan, dat het niet lukt om je dreumes in de speeltuin op de hoogste glijbaan te tillen. Dat is hij trouwens twee minuten later echt alweer vergeten wanneer hij op de schommel zit, jij hem duwt en hij het hoogste gaat van iedereen!
Veel geluk, een voorpoedige zwangerschap en bevalling gewenst en ondertussen alvast veel rust gewenst!