Thuiswerken wordt binnen veel bedrijven steeds meer normaal, zij het enigszins gedwongen door de opgelegde maatregelen. Zelf vind ik thuiswerken erg prettig. Vrijwel alle werkzaamheden die ik als zelfstandige doe, doe ik thuis. En ook bij mijn betaalde baan werk ik regelmatig en grotendeels thuis. Mijn werk leent er zich prima voor. Ik kan me thuis ook goed concentreren. Bovendien geeft thuiswerken me ruimte om af en toe iets privé te doen, zoals een wasje aanzetten. Of aandacht aan de kinderen geven. Wanneer ik voor mijn betaalde baan thuis werk, zijn mijn kinderen op het kinderdagverblijf of Remco heeft een papadag. De dagen dat ik als zelfstandige thuis werk, zijn de kinderen ook thuis. Hoe gaat thuiswerken met jonge kinderen? Lukt werken met een peuter en baby in huis? Ik vertel je mijn ervaringen en deel mijn tips met je.
Thuiswerken met jonge kinderen, kan dat?
Er zijn natuurlijk verschillende manieren van thuiswerken. In veel functies wordt verwacht en/of afgesproken dat je binnen een bepaald tijdvak en op bepaalde dagen thuis aan het werk bent. Een andere manier is dat je je werk thuis doet, maar helemaal vrij bent in wanneer je wat doet. En dan zijn er alle variaties daar tussenin. thuiswerken in je thuiskantoor, terwijl iemand anders er voor je kinderen is, is een makkie. In dit artikel bedoel ik met thuiswerken terwijl je ook voor de kinderen zorgt dat je achter je laptop werk verricht of wilt verrichten tegelijkertijd met de zorg voor je kinderen.
Thuiswerken met een peuter
Over thuiswerken met een peuter kan ik kort zijn. In mijn ogen kan dit echt niet. Ik wil absoluut niet doen voorkomen alsof dit een regel zou moeten zijn. Het is aan iedereen vrij om dit te bepalen en uit te proberen. Maar mij lukt het in ieder geval voor geen meter om te werken terwijl ik een peuter actief om me heen heb. Een laptop blijkt enorm interessant te zijn voor een peuter. Hij wil graag alle knopjes indrukken. En dat doet hij ook. Zodra ik maar durf op te staan om een kop thee te pakken, snelt hij naar mijn stoel toe, klimt er op en ramt zo snel als hij kan op alle knoppen. Ik heb al vrij snel geleerd om vooral alles steeds tussentijds op te slaan.
Ook bellen met een collega vind ik een grote uitdaging met een peuter erbij. Het lijkt alsof de start van een telefoongesprek zijn startsein is voor het luidkeels inzetten van “op een grote paddestoel, rood met witte stippen…”. En dan zijn favoriete stuk van dit liedje extra luid te blijven herhalen “Moet dat stoeltje ook kapot? Spillebeen schei uit!”. Normaliter vind ik zijn zangkunsten geweldig en hilarisch, maar onder een serieus telefoongesprek liever even niet. Laten we het over beeldbellen dan maar niet hebben. Onmogelijk!
Er zijn natuurlijk echt wel momenten dat deze peuter lief en zelfstandig zit te spelen. Maar die zijn vrij kort en dat kan ik hem niet kwalijk nemen. Hij is nou eenmaal erg sociaal en extravert, wat ik erg positief vind. Bovendien is er nog zoiets als de peuterpubertijd. En dat gedrag hoort gewoon bij de leeftijd. En bij veel spelletjes vindt hij het ook reuze gezellig als ik met hem mee doe. Dus komt hij om de haverklap vragen of ik mee wil duplo-en, tekenen, verfen, autobaan, enzovoorts. Overal ligt speelgoed over de vloer, want de speelzak over de vloer leeggooien is extra leuk als er even niemand kijkt. Een filmpje kijken, dat lukt dan wel even. Maar ik vind het zelf niet fijn om hem veel TV te laten kijken. En met z’n allen tegelijkertijd op het internet met thuiswerken is ook niet handig.
De grens tussen werken en aandacht geven
Wat ik vooral merk, is dat hij niet begrijpt wat werken betekent wanneer ik in de woonkamer bij hem zit. Hij herhaalt wel “mama is aan het werk”, maar als ik iets de afgelopen tijd geleerd heb, is dat de grens tussen werk en thuis zijn te vaag is voor hem. Hij is met zijn twee jaar te jong om te begrijpen dat wanneer ik aan tafel zit met de laptop, ik even moet werken en liever niet door hem gestoord word. Terwijl als ik aan diezelfde tafel zit, ben ik er om met hem te spelen.
En dan is er nog mijn eigen gevoel. Ik vind het gewoon niet leuk om thuis te zijn, en niet met hem te kunnen spelen, terwijl hij het vraagt en er zo’n zin in heeft. Ik wil dan gewoon mijn werk neer leggen en samen met hem een toren bouwen. Er voor hem zijn. Naar hem luisteren. Kei hard met hem mee zingen. Dus ook voor mij is de scheiding van werk en tijd met de kinderen prettig. En daarom werk ik liever uit het zicht op ons kantoor boven wanneer Remco er is of werk ik op tijden dat Mats lekker slaapt. Niet zo gek dat zijn middagdutje me heilig is.
Thuiswerken met een baby
Eigenwijs als ik ben, dacht ik dat thuiswerken met een baby wel prima zou gaan. Een baby vraagt immers minder aandacht dan een peuter als het om echt samen spelen gaat. Een baby slaapt veel, dus behalve voeden en knuffelen vraagt een baby weinig tijd. En des te meer kun je dan dus wel thuiswerken. Toch?
Wrong! Ik heb het geprobeerd. Maar jeetje het valt niet mee! In theorie zou er best veel tijd zijn om te werken, maar ik moet zeggen, in de praktijk valt dat toch een beetje tegen. Toen Sem nog maar tien weken oud was of zo, viel hij vaak na een voeding gelukzalig in mijn armen in slaap en kon ik zo nu en dan twee uurtjes werken tot de volgende voeding. Maar hoe ouder hij wordt, des te minder thuiswerken nog lukt.
Een baby speelt lang niet zo actief als een peuter, maar een baby speelt op zijn level even goed wel. Even op de buik liggen, onder de baby gym, voelen aan een knisperboekje, er zijn allerlei baby spelletjes. En ik vind het ook hartstikke leuk en goed om die samen te doen. Ik merk dat het ook echt nodig is om hem uit te dgaen. Sem heeft prikkels nodig om vervolgens moe genoeg te worden om uiteindelijk weer lekker te slapen.
Kortere slaapjes van een baby
Maar die slaapjes, die zijn echt niet altijd lang genoeg om veel werk te kunnen verzetten. De ene keer een half uur, de andere keer een uur. Bovendien valt hij ook niet altijd zelf makkelijk in slaap. Dus er komt zo nu en dan nog tijd bij voor het in slaap wiegen. En soms met een beetje pech wordt hij wakker zodra ik hem over leg in zijn bedje of de box en dan begint de riedel van in slaap wiegen weer opnieuw.
Een baby in slaap wiegen gaat best wel tijdens een rustig telefoongesprek. En een keertje videobellen met een baby op schoot is grappig en schattig. Maar achter een laptop werken met een baby in mijn armen lukt mij echt niet. of halve kracht, doordat ik maar met één hand kan typen.
Bovendien, ook hier speelt mijn gevoel weer op. Ik vind het zelf niet leuk om Sem onder de babygym te laten liggen terwijl ik zonder aandacht voor hem achter de laptop zit te werken. Ik wil er voor hem zijn, samen knuffelen en me verwonderen over alle stapjes die hij in zijn ontwikkeling maakt. Want man, wat gaan die stapjes snel!
Thuiswerken met jonge kinderen: tweestrijd in aandacht voor werk en aandacht voor de kinderen
Mijn grootste struggle is dat ik voor mijn werk vanalles gedaan wil hebben, maar tegelijkertijd ook aandacht voor de kinderen wil hebben. En dat gaat niet, want je kunt je aandacht maar aan één ding tegelijk geven. Best vaak voelde ik een tweestrijd, wanneer ik met Mats op de grond aan het spelen was maar in gedachten met werk-dingen bezig was. Daar voelde ik me dan schuldig over. En dan baalde ik van mezelf, want op die manier deed ik eigenlijk niets goed genoeg. Èn mijn werk niet èn mijn aandacht voor de kinderen niet.
Inmiddels heb ik daarin voor mezelf besloten dat mijn kinderen het belangrijkste zijn. Daar heb ik nooit twijfel over gehad, het is een retorische beslissing. Maar door die bewust naar mezelf uit te spreken ben ik me meer bewust van deze keuze en kan ik er ook makkelijker naar leven. Het lukt me beter om werk naar een andere dag te verschuiven (en ik weet het, een luxe als zelfstandige dat ik dat kan), doordat ik er bewust kies om met de kinderen op de grond te gaan zitten en te spelen. Op die manier naar thuiswerken met jonge kinderen kijken brengt mij ondanks dat ik die tweestrijd nog wel eens voel wel meer rust.
Hoe kun je thuiswerken met jonge kinderen?
Mijn conclusie is dat ik thuiswerken met jonge kinderen erg lastig vind. Ik maak een diepe buiging voor alle ouders die het de afgelopen maanden gedwongen toch hebben moeten doen.
Ondanks dat ik het lastig vind, doe ik het toch wel. Want ik wil mijn kinderen niet meer dan 2,5 dag per week naar het kinderdagverblijf brengen. En ik heb meer tijd nodig om naast mijn betaalde baan ook mijn werk als zelfstandige te kunnen doen. Zoals deze blog schrijven. Hoe doe ik dat dan, zonder dat ik mijn gevoel voorbij ga van genoeg aandacht hebben voor mijn kinderen?
Ten eerste probeer ik al het werk te doen op de momenten dat beide kinderen slapen. Dat is overdag tussen de 30 minuten en met een beetje mazzel 2 uur. Ik hoop vurig dat het middagslaapje van Mats nog wel even blijft. De rest van het werk doe ik ’s avonds wanneer ze slapen.
Daarnaast spreek ik met Remco wel eens af dat ik even ga werken en me daarvoor terug trek en hij zich op de kinderen richt. Doordat hij dan zijn volledige aandacht aan de kinderen geeft, zit het voor mijn gevoel natuurlijk goed. En daarbij, ik krijg veel meer werk gedaan als ik me er even helemaal op kan focussen dan dat ik iets half tussendoor doe. Dit soort momenten zijn er wel eens net voor bedtijd van de kinderen (liever ook weer niet, want ik vind het juist leuk samen te spelen nadat ze na een dag kinderopvang weer thuis komen) en in de weekenden.
Verder ben ik mild voor mezelf. Althans, dat probeer ik. Daarmee bedoel ik dat ik realistische doelstellingen stel voor wat ik wanneer af wil hebben. Ik heb mijn verwachtingen ten aanzien van mijn werk bijgesteld. Ik realiseer me dat dit de luxe is van werken als zelfstandige. Dit lukt natuurlijk niet als je voor een werkgever werkt, want dan moet je je contracturen werken en je werk zoals afgesproken afmaken.
Wanneer je wilt thuiswerken met een baby, dan in het fijn en nog wel te doen als je werktijden flexibel zijn. Want dan kun je net als ik op de tijden werken dat je baby slaapt. En mocht je baby een keertje niet in slaap komen, wat ik dan fijn vind is de kinderwagen pakken en een rondje wandelen. Zo heb je zelf ook meteen even een pauze en wat beweging. En dat is hoe dan ook fijn tussen al het werken en aandacht hebben voor de kinderen!
Wat is jouw tip voor thuiswerken met jonge kinderen?
